Jak poprawnie przygotować plik do druku?

 

Przed przesłaniem pliku do drukarni, należy go sformatować pod ustawienia maszyny drukującej. W dzisiejszym wpisie wyjaśniamy, jak powinien wyglądać plik, który zostanie bezproblemowo przeniesiony na papier.

 

Format dokumentu

Przede wszystkim, należy zapisać plik z odpowiednim rozszerzeniem. Obecnie najczęściej używany jest format PDF, który pozwala na bezstratną zmianę rozmiaru grafiki wektorowej. Do projektowania najlepiej używać programów z rodziny Adobe – Photoshopa albo InDesigna. Nieustającą popularnością cieszy się również Corel Draw, którego odpowiednikiem do tworzenia grafiki wektorowej jest Illustrator. Pozostałe dostępne formaty to JPG, który powoduje straty w jakości grafiki przy manipulacji jej rozmiarem oraz TIFF, pozwalający pracownikowi drukarni na wygodną pracę z projektem. Wybór formatu najlepiej skonsultować z drukarnią. Zależnie od wykorzystywanych maszyn poligraficznych, może ona preferować pliki z określonymi rozszerzeniami.

 

Przestrzeń barwna

Kolejnym podstawowym parametrem przygotowywanego do druku pliku, jest zastosowana w nim przestrzeń barwna. Bezpiecznym wyborem już na samym początku projektowania jest CMYK, dzięki któremu można mieć pewność, że kolory gotowego wydruku będą dobrze oddawały te na projekcie. Używając przestrzeni barwnej RGB, należy liczyć się z tym, że oprogramowanie maszyny drukującej dopasuje zastosowane kolory pod CMYK, który jest standardowym obszarem kolorystycznym wykorzystywanym w drukach offsetowych. Oprócz nieprawidłowo odwzorowanych barw, może to również skutkować zbyt dużym zafarbieniem w niektórych punktach wydruku.

 

Marginesy i spady

Przygotowując plik dla drukami, trzeba uwzględnić w projekcie marginesy oraz tzw. spady. Wszystkie elementy dokumentu powinny być oddalone od linii cięcia o ok. 5 mm, natomiast grafiki lub kolorowe tła należy „wyciągnąć” za linię cięcia o ok. 3 mm. Dzięki temu mikroprzesunięcia noża maszyny tnącej nie  spowodują ucięcia treści dokumentu oraz powstania nieestetycznych białych obwódek na gotowym wydruku.

 

Rozdzielczość projektu

Ilość pikseli na cal wyrażona jest w parametrze dpi. Warto pamiętać o tym, by rozdzielczość projektu mieściła się w zakresie 250-300 dpi. Mniejsza może skutkować widocznymi na wydruku pikselami, a większa zmienić rozmiar pliku na zbyt duży. Rozdzielczość dokumentu zależna jest od gramatury papieru.

 

Stopień zafarbienia

Zafarbienie to wyrażona w procentach ilość farby, która pokrywa dany punkt wydruku. Parametr ten dobiera się do grubości papieru. Maksymalne zafarbienie to 300%, a na tę wartość składają się wszystkie barwy stosowane w CMYK-u. Należy więc tak obliczyć ich proporcje, aby uzyskać odpowiedni odcień pożądanego koloru, ale nie przekroczyć dozwolonej wartości zafarbienia. Zbyt duże nasycenie może spowodować pęknięcia farby lub zlanie się kolorów.

 

Pozostałe zmiany – fonty, wypłaszczenie

Przed wysłaniem pliku do drukarni należy zmienić wszystkie fonty na krzywe. Ułatwia to oprogramowaniu maszyny drukującej poprawne odczytanie fontów – w tym tych z polskimi znakami. Warto również pamiętać o wypłaszczeniu efektów, np. przezroczystości. Zaawansowane projekty tworzone są na wielu warstwach, które są widoczne w odpowiednim programie graficznym. Aby zapobiec przypadkowemu usunięciu lub edytowaniu warstwy, dokument należy zapisać w pliku nieedytowalnym, po wypłaszczeniu efektów.